زینت عالم

امشب می خوام بگم از یه بانوی بزرگ ، یه بانوی که اسوه ی صبره و استقامت و از تبار مردان مرد بود شیر زنی بود دست پرورده محمد(ص)تربیت شده مکتب علی و فاطمه. که علاوه بر این اینکه زینت پدر بود زینت عالم شد. می خوام بگم از مردونگی این زن. می خوام بگم وقتی چشم به جهان گشود تا اون زمون زمین زنی مثل اون به خودش ندیده بود وقتی که اسمش بر کتیبه ای الهی توسط ملک به پیغمبر عرضه شد. نشون داد که این زن ورای زن های دیگه است که پا به این زمین خاکی گذاشتن.هنوزدختر بچه ای خردسال بود که منبر نشینن پرو پا قرص محمد (ص) بود.و باعث شگفتی اطرافیان که یه دختر که باید حالا با هم سالاش مشغول بازی کودکانه باشه با علاقه ای غیر قابل تصور پا منبری بشه.جگر گوشه زهرا خیلی سختی ها دید . از همین کودکی با غم و سختی زندگیش عجین شد.
جانم به فدای بی بی زینبم چه از همین خردسالی مصیبت ها که نکشید شاید خدا خواست با هر غم و داغی که این کودک می بینه برای بزرگترین و دل خراش ترین  حادثه ها حاضر بشه که شد.تقریبا 6 سالش بود که مادری شد برای برادرانش که از خودش بزرگتر شدن و اُخت شد با حسن و حسین می دونست که یه تکلیف الهی داره و نباید ازش شونه خالی کنه حتی بزرگ شدن و ازدواجش باعث نشد که شونه خالی کنه و همراه قافله شد به سمت کرب و البلا .
بالای تپه ایستاده داره نگاه می کنه دل دل میزنه و نمیتونه کاری انجام بده.از اینجا کامل قتلگاه معلومه داره میبینه شمشیرهای برهنه بالا و پایین میره ونیزه های افسار کسیخته با شتاب و ضربت فرود می آیند و جان زینب را قطعه قطعه می کنند احساس میکنه نفس کم می آره یه لحظه تا سرحد مرگ میره.ستون فقراتش به عرق نشته نفس کشیدن براش سخت شده . دارن چیکار میکنن اینا یادشون رفته این نوه پیغمبره از ته دل زجه می زنه و ناله میکنه  ناله ها و شیونشن دل سنگ را آب میکنه خدایا این چه مصیبتیه...